Yarın Ramazan Bayramı’nı kutlayacağımız günlerin heyecanıyla doluyum, ancak içimde bir burukluk var. Her yıl bayramın gelmesiyle birlikte, eskiden yaşadığımız bayramların özlemini duyuyorum. Bu özlem, geçmişteki bayramların tadı, kokusu ve atmosferiyle dolu. Ne yazık ki, artık o eski bayramları yaşayamıyoruz.
Eskiden bayramlar, ailemizle bir araya gelmenin, sevdiklerimizle vakit geçirmenin ve bolca gülmelerin olduğu özel günlerdi. Sabah erken saatlerde uyanır, bayramlık kıyafetlerimizi giyer, camilere gidip bayram namazlarını kılardık. Sonra aile büyüklerimizin ellerini öper, bayramlaşır ve dualar alırdık. Evde annemin hazırladığı enfes bayram yemeklerini yeme heyecanıyla dolardık. Ardından komşularımızı ziyaret eder, birlikte çay içip sohbet ederdik. Eski bayramlar, komşuluk ilişkilerinin güçlü olduğu, samimiyetin ve paylaşımın ön planda olduğu günlerdi.
Ancak zamanla, teknolojinin ve yaşam tarzlarının değişmesiyle birlikte bu gelenekler değişti. Artık bayramlar, daha sakin ve hızlı geçen günler haline geldi. Çoğumuz işlerimizden dolayı uzaklara gitmek zorunda kalıyor veya yoğun tempomuz nedeniyle ailemizle yeterince vakit geçiremiyoruz. Komşuluk ilişkileri eskisi gibi güçlü değil ve birbirimizle olan etkileşimimiz giderek azalıyor.
Günümüzde, bayramlar daha çok telefon veya internet üzerinden yapılan kutlamalarla geçiyor. Mesajlar, telefon aramaları veya sosyal medya üzerinden paylaşılan gönderilerle bayramlar kutlanıyor. Elbette bu iletişim araçlarıyla sevdiklerimizle bağlantıda kalabiliyoruz, ancak yine de o eski samimiyet ve yakınlık hissini bulamıyoruz.
Eski bayramların tadı, o coşkulu atmosfer ve birlikte geçirilen zamanın yerini tutamıyor. Belki de bu yüzden, her bayram geldiğinde içimde bir hüzün ve özlem oluşuyor. Ancak yine de umutluyum, belki gelecekte tekrar o eski bayramları yaşayabiliriz. Belki de yeniden bir araya gelip, eski gelenekleri canlandırabiliriz. Bu umutla, yarınki bayramı sevdiklerimizle birlikte en güzel şekilde kutlamak için sabırsızlanıyorum.(bunu gerçekten ben mi söyledim bilmiyorum, lakin yine de umudunu yitirmemeli insan)
Sevgi ve saygılarımla,