Kararsızlık içindeydi. Bir tarafı duyduklarını hazmetmekte zorlanıyor öteki yanı ise bunun neden kendi başına geldiğine bir anlam vermeye çalışıyordu.
Öyle ya haksızlıktı bu! Tahammül etmek bir tarafa, hissettiklerini saklamak bile imkansızdı. Gecenin kör karanlığında sokağın ortasında biraz ileride birbirleriyle takışan sokak serserilerinin sesini, içinde yükselen isyan bastırıyordu. Kızgındı; ama kızgınlığının ötesinde, korkuyordu. Başına gelenler yok yere miydi? Ne için katlanmıştı onca şeye? Neden sabretmişti ve ne kazanmıştı? Boş yere geçen zamana küskündü. Çekilen onca sıkıntı. Hepsi bir hiç… O bunu “hakkedecek” ne yapmıştı?
Öfkesinin onu esir almasına izin veriyordu. Bu esaret onun yaşadıklarına içerlemesinden öte, onu kendince çok güçlü kılacak bir aldatmacaydı. Sanıyordu ki ne kadar öfkeli olursa, ne kadar çok affetmeyeceğini yinelerse kendine, o kadar güçlü olacaktı. Unutmamaya yemin etti; o affetmeyecekti! Çünkü bunların hiç birini hakketmemişti. O, Kurbandı! Kolaya kaçtı. Yüzleşmekten korktuğu seçimlerinin ağırlığını hafifletmek uğruna kibirinden güç aldı, affetmeyecekti! Ne de olsa o, üzerine düşenleri fazlasıyla yapmıştı. Affetmemek pek tabii ki hakkıydı. O bunların hiç birini hakketmemişti. O, kurbandı. Lakin unuttuğu bir şey vardı: Kurban olmak, hakketmemiş olmak kolaydı. Affetmemek çok kolaydı. Kolaydı, bir şeyleri başkalarına yıkmak, üzerinden bütün sorumluluğu atmak, sorumluluktan kaçmak…
Kolaydı, affetmemek…. Sadece kibire sığınılmış bir güç gösterisi değildi bu. Bu, affedilmeyene kapıyı çarparken kendini içeriye kilitlemekti. Bu, kendini yaşadıklarına mahkum etmek, olası seçimlerini kısıtlamak demekti. Aslında bu, kendine yalnızca yine aynı seçim şanslarını bırakmak demekti. Kendi seçimlerinin sorumluluğunu alamayanlardır affedemeyenler. Çıkmak istemezler o küçük odanın dışına, kolaydır başkalarına suçu atmak. Kolaydır, çünkü hayatının sorumluluğunu almana gerek yoktur. Ve fakat bu, yeni olası seçimlere de kapatmaktır kendini. Affedilmeyene kapıyı çarpıp içeride kaldığın sürece, ya yalnızca yapmış olduğun yanlış seçimlerle var olur ve aynı seçimleri yapmaktan kurtulamaz ya da aynı hataları yapmamak için başkalarının senin adına seçim yapmasına izin verir, kendini bilemezsin. Affetmek özgürleştirir.
Yeniden hayatının iplerini eline al, sorumluluğu üstlen ve kilitleme kendini.